Do garażów na hali wjeżdża samochód - białe bmw. Zatrzymuje się na miejscu przeznaczonym do parkowania dla zawodników po czym otwierają się drzwi. Z samochodu wychodzi Cody Rhodes ze swoim ojcem Dusty'm Rhodesem.
- Synu muszę ci coś powiedzieć zanim tam wejdziesz, przejdźmy się.
Cody bez słów wraz ze swoim ojcem przechodzi na bok, razem idą wzdłuż gigantycznego garażu:
- Słyszałem o twoim planie zostania mistrzem świata i chciałbym ci coś powiedzieć. To nie jest takie proste zresztą najlepiej widać to po mnie, w sumie jestem sławny, jestem hall of famerem i w sumie legendą wrestlingu. Ale nigdy nie udało mi się zostać mistrzem świata i w sumie nie jestem przekonany czy tobie się to uda, boję się, że nie jesteś na to gotowy więc nie napalaj się za bardzo bo...
-Zamilcz
Podirytowany Cody przerwał swojemu ojcu.
- Nie potrzebuję ciebie ani twoich nic nie wartych rad. Od kiedy obchodzi cię mój los. Dla mnie jesteś nikim. Cieniem samego siebie... Legendą która została dawno zapomniana to ja jestem największym z klanu Rhodes'ów i to ja jako pierwszy wzniosę tytuł mistrza świata wagi ciężkiej i ktoś taki jak ty mi w tym nie przeszkodzi. A teraz odejdź. Mam ważniejsze sprawy na głowie
Młody Rhodes odwrócił się bez słów poszedł w kierunku wejścia na halę po drodzę z całej siły kopiąc drzwi od samochodu. Zmartwiony ojciec złożył ręce i popatrz na odchodzącego syna po czym widząc, że ten już odszedł uśmiechnął się. Jego plan się powiódł zdenerwował swojego syna który teraz będzie chciał wygrać za wszelką cenę po to by udowodnić swoją wartość. Dusty z radosnym uśmiechem podszedł do drzwi i otworzył je spoglądając w stronę gdzie poszedł jego syn uśmiechając się przy tym po czym wsiadł do samochodu i odjechał. Tymczasem Cody przebywał w szatni gdzie przebierał się w swój zapaśniczy kostium. Spojrzał w lustro i delikatnie go dotknął. Wydawało mu się dziwne, inne niż zawsze. Dashing złapał się za głowę i usiadł, widać było że kłótnia z ojcem oraz fakt iż ten w niego nie wierzy mocno go przyciskał. Zdenerwowany Rhodes poderwał się z ziemi i z całej siły uderzył w lustro które pękło na setki kawałków. Szkło porozsypywały się po całej podłodze. W ramie lusta pozostaje tylko kilka kawałków. Chłopak spuścił głowę w dół, plan ojca bez wątpienia się powiódł. Cody czuł przypływ adrenaliny i chęć pokazania swojej wartości i tak, że jest kimś więcej niż myśli jego ojciec, kimś lepszym od niego. Prawdziwym mistrzem świata wagi ciężkiej!

Widzowie w napięciu czekają na kolejnego który stanie przed nimi. Nagle do wszystkich uszu dociera początek "Sexy Boy", a Shawn Michaels standardowo wybiega na rampę w swoim białym stroju, ciemnych okularach i długich włosach, jednocześnie poruszając się tanecznym krokiem w stronę ringu. Publika szaleje, a HBK wydaje się być bardzo zadowolony z tego powodu. Przy barierkach zatrzymuje się i- jak to ma w zwyczaju- oddaje swoje okulary małemu chłopcu. Ten wręcz skacze z radości, przytulając się ze szczęściem do mamy. Shawn pełen energii rusza dalej, w stronę "kwadratowego pierścienia", gdzie wsuwa się pod dolną liną. Wskakuje na narożnik, tauntując do zebranych, którzy po raz kolejny chantują "HBK! HBK! HBK!". Mr. Wrestlemania schodzi na matę, podchodzi do lin i wyciąga dłoń, w której po chwili trzyma mikrofon. Muzyka cichnie, jednak publiczność nadal nie chce dać dojść Shawnowi do głosu. Ten skinieniem ręki nakazuje im ciszę, na co oni od razu reagują milczeniem. Zadowolony Heartbreak Kid unosi mikrofon i rozpoczyna monolog, modulując głos tak, by wywierał wielki wpływ na kobiety w sali.

- Witajcie ponownie. Pewnie słyszeliście już z kim zmierzę się w sobotnią noc?

Publika reaguje głośnym "yes!"

- To dobrze. Została mi tylko jedna osoba do pokonania. co nie powinno być zbyt trudne. Jedna osoba i dosięgnę tego, na którego poluję od początku- Christopher Daniels. Mówiłem wam już tyle razy, że kto jak kto, ale ten osobnik nie powinien tutaj w ogóle być. A co dopiero dostać szansę walki o pas? To dla mnie jest na prawdę nie zrozumiałe. Rozumiem to, że można być beznadziejnym wrestlerem. Rozumiem również to, iż można się czegoś lub kogoś bać. Jednak bronienie się nożem? Are you Serious? Tym co zrobiłeś na ostatnim Exceed... Po prostu mnie zasmuciłeś. Sądziłem że zmierzymy się w czystej walce i ostro ci dokopie! Jednak ty zrobiłeś coś, co mnie zniesmaczyło. Wiedz że jeśli pokonam Cody'ego, to dopadnę też i ciebie. Najpierw zacznę cię katować, by później całkowicie cię zmiażdżyć. Po naszej walce będziesz jedynie cieniem samego siebie. Cieniem cienia. Uważaj na mnie, bo kiedy już spotkamy się twarzą w twarz, nie będziesz miał żadnych złudzeń kto jest lepszy. And Now Shawn Michaels has left the building!

Mr. Wrestlemania cisnął mikrofonem w matę ringową. Sam się nabuzował, choć nie miał takiego zamiaru. Rozejrzał się po fanach, nie które twarze- nawet te bliższe- zamazywały się z dnia na dzień coraz bardziej. Shawn ignorując to, że ludzie zebrani na trybunach patrzą na niego i oczekują jakiegokolwiek ruchu z jego strony, stał nie poruszenie w tym samym miejscu, rozglądając się na wszystkie strony. Z dziwnym uczuciem potrząsnął głową i zszedł z ringu. Skierował się na Backstage, z opuszczonym wzrokiem, nie zwracając uwagi na to, że kamerzysta ciągle podąża za nim. HBK będąc już na Backstage'u skierował się do wyjścia z budynku. Gdy był przy wyjściu na parking, przypomniał sobie o braku kluczyków samochodowych. Powrócił w pobliże szatni, odszukując szybko pomieszczenie należące do niego samego. Mocnym szarpnięciem za klamkę otworzył drzwi i pierwsze co rzuciło mu się w oczy, to podarty plakat z nim samym, wcześniej wiszący na ścianie, a teraz ledwo wystający spod łóżka. Drugą rzeczą były porozrzucane rzeczy w jego szatni- wazony z kwiatami, książki które lubił czytać w wolnych chwilach, płyty z filmami, nawet telewizor- to wszystko znajdowało się teraz na podłodze. Stolik został jednak nie tknięty. Poddenerwowany zgarnął kluczyki i wyszedł ze swojej szatni, głośno trzaskając drzwiami. Odnalazł sprzątaczkę i ze złością nakazał jej posprzątać w jego pokoju. Kobietę obleciał strach, więc szybko ruszyła po przybory do sprzątania. Shawn szybko dotarł na parkingu, wyszarpnął z kieszeni kluczyki i otwierając drzwi mruknął pod nosem "Znajdę cię Christopher. A jeśli to ty zrobiłeś, to pożałujesz". Z tymi słowy The Showstopper wsiadł za kierownicę samochodu i wyjechał z parkingu, w stronę domu.

Oh radio, tell me everything you know

Na arenie rozbrzmiewają się początkowe słowa mojej piosenki wejściowej... O tak każdy wie o co chodzi Zack Ryder zmierza w stronę ringu zadowolony z siebie po drodze pokazuje słynne "Zadzwoń do mnie". Zack jest już za linami ringu i zmierza w stronę jednego z czterech narożników wchodzi na drugą line i podnosi rękę wraz z nonszalanckim uśmieszkiem... Po wykonaniu tego ruchu przeskakuje nad 3 liną i zaczyna "pompować", a publika odpowiada mu "Woo Woo Woo". Po czym przykłada mikrofon do ust.
- Woo Woo Woo, nazywam się Zack Ryder, you know it, bro! Każdy wie że przed tygodniem dostałem ciężką walkę i miałem małe szansę na zwycięstwo, lecz za tydzień domagam się walki z jednym rywalem! A tak poza tym rewolucja Ryder'a trwa! N-W-U strzeż się ponieważ jestem pewny żę rewolucja zakończy się powodzeniem, a każdy Broski na publice i za telewizorami chcę oglądać mnie w akcji! WWE doceniło mnie za późno i N-W-U również mnie nie docenia! To są prawdziwe kpiny! Myślicie że Broski przestanie walczyć o "push"! To się mylicie!
Po krótkiej przemowie rzuca mikrofon, a gala nadal trwa!